KRWAWY KAMIEŃ - PROLOG

K R W A W Y K A M I E Ń

KSIĘGA I

Z W I A S T U N Y B U R Z Y

PROLOG

Pod gwiazdami bezchmurnej nocy rdzawo czerwona łuna mąci granat nieba. Burza niezwykła, nie z woli świata zrodzona, nieposkromionymi językami płomieni liże zbocza góry sięgającej niebios. Lecz nie skałę za cel upatrzyła, ogień nie pożąda kamienia. Wśród głazów i pyłów nieprzebytej górskiej ściany niesłychanych rozmiarów wrota wykute, trzeszczą pod wściekłym naporem niszczycielskiej pożogi. Smagana biczami dwóch żywych płomieni wciąż mocniej naciera na niewzruszony fundament Bramy Zaklętej, coraz większe czyniąc spustoszenie.
Małą ścieżką wśród gór pod jej progi zmierza niezrównany wojownik. Splamiony krwią magiczną Złocistego Smoka bez lęku podąża krokiem gniewnym, by stawić czoła przeznaczeniu swemu. Zbroja jego potężna, lśniąca czernią nocy, skrywa ciało szkaradne o rogatym grzbiecie.
Nie dzierży w dłoniach oręża, lecz w czarnym sercu nienawiść, którą spożytkować potrafi lepiej, niż wszelką broń świata. Pod jego stopami pęka ziemia i szlochają góry, a życie wszelkie pierzcha w popłochu.
Zatrzymawszy się u podnóża Wrót Zaklętych trzykroć cios niedostrzegalny wymierza, a każdy stokroć od poprzedniego silniejszy. Brama drży w posadach, walczy, by w końcu ustąpić. Krzyk śmiertelny wydawszy kamienną budzi lawinę, która rzeką zniszczenia dolinę zatapia i gromem niebiosa ostrzega. Padają wrota kamienne, a Rogaty Wojownik ich progi przekracza, czwarty raz stając na nieśmiertelnej ziemi. Śladami jego dwaj Władcy Płomieni przenikają bramę, wydając bój niezliczonym zastępom półduchów śmiertelnych. Każdy z broniących dzierży w dłoniach broń upiorną nie znającą pancerza i bezmiar odwagi w sercu ukryty.
Wojownik w czarnej stali bez cienia lęku w ich szeregi wkracza, pozostawiając za sobą stosy dusz bez ciała. Wciąż dalej brnie w świetlistym morzu lśniącym blaskiem gwiazd, od zaklętych tarcz i kling magicznych odbitym. Choć mocarną i bitną jest armia obrońców, nikt nie uniknie śmierci w starciu z jego gniewem.
Wyszedłszy z bezmiaru armii zaklętej, Rogaty Wojownik przyjmuje wyzwanie drugiego strażnika zwyciężonej bramy. Szlachetne ciało w srebrze rzeźbione wije się i skręca zagradzając drogę temu, którego serce czarniejsze, niczym noc bezgwiezdna...

Nie wiem co powiedzieć. Jestem pod wrażeniem Shocked

. Koniecznie musze znać tytuł tej książki gdy już ją napiszesz Smile

Fajne, nawet bardzo dajne Very Happy

. Tę książke (jak ją napiszesz) napewno chętnie bym przeczytał.

ja bym chciał wiedziec jak ją wydasz to napisz na gg albo posła na forum Very Happy

Nie jestem pewien co powiedzieć - prolog jest napisany świetnym językiem, widać, że poważnie był przemyślany.
Jednak to co mnie uderzyło to zupełnie inny styl pisania - ciekawe wtrącenie, choć zaburza nieco styl całości, ale przez to dodaje jakiegoś dziwnie ciekawego posmaczku całej historii, jakby prolog był opowiadany przez obserwatora z zewnątrz wiedzącego jeszcze więcej niż narrator samej powieści. Jakby od razu streszczenie początku opowieści... opowiadane przez świadka tych wydarzeń, ale po wielu, wielu latach... Very Happy

Wiadomość dla Leonarda i innych:

Jeśli Wam się podobało - przeczytajcie wszystkie fragmenty - na prawdę warto Wink

tyle mogę powiedzieć Thornvallu Smile

prolog jak sama nazwa wskazuje ma wprowadzić czytelnika w pewien nastrój - nie do końca związany z samą powieścią, pisany inną czcionką itd. ale ma nawiązywać do wydarzeń, które są ważnym wątkiem całej książki...
Prolog jest w 1 tomie tym, co widzi Daemar w swoich sennych marach, które nie dają mu spokoju.
Jest to celowo napisane z innej perspektywy, dlatego, że wówczas czytający jeszcze nic nie wie o świecie, ani o bohaterach...

Mam nadziję, że ów zamierzony efekt osiągnąłem... :]

musze powiedziec że ten prolog znowu naprawde mnie uzekł Very Happy

jeszcze rtaz porzdro ale ale . >.>. SPR(AC) niech żyje

Wysłany: Sob 20:22, 31 Mar 2007

Brawo, świetny styl, fabuła też nieczego sobie, brawo

Wysłany: Sob 20:28, 31 Mar 2007

dzięki

zapraszam do czytania pozostałych fragmentów Smile

jak i zamieszczania własnych opowiadań

LUBIE PąCZKI

...

a ja konstruktywne komentarze ;P